مدح و ولادت حضرت زینب سلام‌الله‌علیها
سِر علی، سِتر علی، سُکر علی، راز علی هـمـۀ حـرف خـداونـد از آغـاز عـلـی از علی گـفـتم و گـفـتـنـد که اما زینب پنج تَن می‌شود اینگونه مجـسم: زینب همه از جَدّ و اُمُّ و اَب همه باهم زینب نامِ او اول عـلی بعـد، عـلی زینب شد آیۀ اعـظـم عـلـی آیتِ عُـظـمـی زینب واژه‌ای کو که کُنَد شرح و بیان بانو را قلـمی کو که نـویـسد به زبـان بـانو را فاطمه بـایـد از این نـام بـگـیـرد پـرده از همان روزِ تولد نظرش گفت حسین بین آغوشِ همه چشمِ تَرش گفت حسین همه دیدند حسن را به حجاب و غیرت آمـده تا که بـبـیـنـنـد غـمـی جـاری را آمــده تـا کـه بـگـویـد بـه بـلا آری را آمده تـا بـنـویـسـنـد پـس از اعـجازش معنیِ محض شهود است که آرایه ندید عینِ نوری است پسِ پرده که پیرایه ندید بعد از آن خطبه شد و خطبۀ او تیغِ دو دَم فاطـمه رفـت ولی نه دلِ خـانه او بود جایِ زهرا همه شب شمعِ شبانه او بود مادری کرده برای سه امامش جا داشت زیرِ دیـنـش هـمـه مـدیـون بلاءِ زینب کعبه تـا کـرب وبـلا زیـر لـواءِ زینب اول فـاتـحـه شـد آخـر نـامـش یـعــنـی مثل یک آه بـلـند آه که جانکـاه گذشت عمرش اندازۀ پنجاه و چهار آه گذشت همۀ راه بـجـای هـمه او خـورد زمین آن پیمبر که به هـنگام سخن گریه کُنَد گفت هرکس به غمِ زینب من گریه کُنَد در حدیث است که فرمود برای فَرَجَم روضه‌اش بود که دیدی کفنش را بُردند نالـه‌اش بود چرا پیـرهـنـش را بُـردند همه را بُرده ولیکن به تو سوگند نرفت |